Afgelopen vrijdag was het zover. Vriendin, ikzelf en buurvrouwen ontvingen een oproep voor het bevolkingsonderzoek borstkanker. Niet echt iets om naar uit te kijken maar belangrijk. In de wachtkamer zijn er meer vrouwen die elkaar kennen omdat ze in dezelfde straat wonen. Onwennig groeten ze elkaar. Het is ook een beetje gek. Je hebt geen contact met je buurvrouw maar ineens zit je samen in een wachtkamer voor hetzelfde, toch intieme, onderzoek. Er worden vier foto’s genomen, twee maal de voorkant en twee maal de zijkant. Het viel mee. Dat zei ik ook tegen de arts toen ze mij na drie foto’s vroeg of het ging. Maar de vierde foto was minder leuk. Je wordt in de juiste houding gezet, dat wil zeggen, je linkerarm wordt gebogen zodat je een stang vast kan grijpen. Je wordt met je zijkant stevig tegen een koude plaat aangedrukt en dan pakt de vrouwelijke arts je borst vast alsof een los onderdeel is. De hele borst moet erop dus elk rimpeltje vet daaronder wordt weggetrokken. Dat is niet leuk. Stel je het voor alsof er iemand aan je borst staat te trekken tot het punt waarop ze bijna afscheurt. En dan vraagt om stil te blijven staan. Ze zag dat ik aangenamere momenten had beleefd en riep bijna in paniek: “ik ga rennen, hou vol, hou vol”. Toen mijn borst bevrijd werd was dat voor beide (arts en ikzelf) een opluchting. Natuurlijk hoef ik vrouwen amper uit te leggen hoe zo’n borstonderzoek voelt. Maar mannen, denk aan een loshangend lichaamsdeel dat wordt geplet tussen glazen platen terwijl jij er nog aan vast zit. Maar dan bij ons twee keer.
Maar goed dat het er is want hoe eerder we er bij zijn hoe beter. Dus niet zeuren. Wel dacht ik later: wat een werk eigenlijk. De hele dag aan borsten trekken en vrouwen gerust stellen. Goed dat het meestal een vrouwelijke arts is want ik weet niet of mannen dat zouden ’trekken’.
3 reacties
Het schijnt zo te zijn dat de stress die dat onderzoek (en het erop uitkijken) oplevert, niet in verhouding staat tot het aantal gevallen wat wordt opgespoord.
Screening is likely to reduce breast cancer mortality. As the effect was lowest in the adequately randomised trials, a reasonable estimate is a 15% reduction corresponding to an absolute risk reduction of 0.05%. Screening led to 30% overdiagnosis and overtreatment, or an absolute risk increase of 0.5%. This means that for every 2000 women invited for screening throughout 10 years, one will have her life prolonged and 10 healthy women, who would not have been diagnosed if there had not been screening, will be treated unnecessarily. Furthermore, more than 200 women will experience important psychological distress for many months because of false positive findings. It is thus not clear whether screening does more good than harm.”
Bron: http://www.cochrane.dk/research/Screening%20for%20breast%20cancer,%20CD001877.pdf
Hi there I located your webpage by mistake when i was searching AOL for this concern, I need to say your site is quite very helpful I also enjoy the design, it is superb!
Nog even en dan zit ik ook in die leeftijdscategorie….
Zie nu al op tegen de tietenpletter, zoals Louk dat apparaat altijd noemde.