Soms lees je een boek en soms leest een boek jou!
Daar moet je dan over vertellen, hoe bijzonder en mooi, woorden kunnen zijn. Dat is met de Boekendief, een verhaal vertelt door de dood. Tweede Wereldoorlog, een meisje, een moeder, een jongen, een jood. Pleegouders die elke pagina meer gaan leven, een karakter zien meegroeien en bijna kennen.
Ik ga hier niet het verhaal vertellen (is te mooi gedaan in het boek) maar het gaat vooral over woorden.
Woorden dansen en rennen, verwonden, besmeuren, woorden verleiden, behagen en schuren.
Woorden die bijten, hakken, slaan maar ook omhelzen, beloven en beschermen.
1 reactie
Ooit heb ik dit boek van jou cadeau gekregen. Door deze beschrijving kwamen de herinneringen eraan weer boven. Inderdaad een prachtig en ontroerend verhaal.