Nu jagen ze het pensioenvoorstel weer even flink door de Tweede Kamer, wetende dat de Eerste Kamer het neer zal sabelen. Ik zie blosjes op de wangen van staatssecretaris Jetta Klijnsma en die blosjes vertellen dat ze het moeilijk heeft. Haar collega Frans Weekers heeft al eerder met moeilijke bijltjes gehakt maar bij hem voel ik geen mededogen. Keihard ben ik soms. Maar Jetta? Jetta die het zo goed voor heeft met de zwakkeren in de samenleving moet nu ineens ook dingen doen die zij vanuit haar hart niet wil, niet kan, niet goed vindt. Maar daar sta je dan. Iets te verkopen en aan te prijzen wat niet te verkopen valt.
Dat is dus politiek. Ik zou het niet kunnen. Elke keer je eigen grens een stukje verleggen. Tot hoever en voor hoe lang en wat is dan nog geloofwaardig aan je? Ons politieke systeem maakt ook dat je elke keer meer water bij de wijn moet doen. Totdat de wijn, die eerst echt wel kwaliteit had, niet meer te drinken is. Een gifbeker wordt het.