De bezem erdoor

De bezem moet er door. Ik weet het. Maar waar is de bezem? En waar begin ik en waar eindigt het? Met een aankomende verhuizing nog heel ver weg ben ik er al een tijdje van doordrongen dat er heel veel weg moet. Moet.

Waar ik nu mijn blog tik, zit ik voor mijn fijne Mac aan een redelijk opgeruimd bureau. Mwaw, voor mij redelijk. Rechts kijk ik uit het raam en zie een leeg, opgeruimd voetbalveld. Achter me, durf ik niet eens te kijken. Daar staan dozen van toen vol met papieren die wel of niet nuttig zijn om te bewaren of om er, op zijn minst, nog een keer doorheen te jakkeren.

Boekenkasten

Achter de dozen staan boekenkasten. Tenminste, daar waren ze voor bedoeld. Er staan ook boeken, stapels op elkaar. Boeken die weg mogen en moeten. Boven is er nog zo’n kamer met veel meer boeken. Links achter me staat is hele brede schuifwandkast. Daar kan ook veel in, daar moet dus ook veel uit. Dat is dan nog maar één kamer.

Vriendin heeft het goede voorbeeld al gegeven. Zat op haar knietjes dozen met heel veel foto’s te ontleden. Een mini kastje is nu leeg. Wat overbleef is een schoenendoosje met wat echt mee moet. Waarom? Nostalgie.

Jij, ik en hond

Eigenlijk zou alles wel weg mogen. Wat mee moet, ben ik, ben jij, is hond.
Deze constatering maakt dat ik me rustig om kan draaien naar de bergen troep en rommelarijen. Het mag allemaal weg. Wat een heerlijk gevoel is dat. Morgen ga ik beginnen. Of overmorgen.