Geweld is altijd beangstigend maar natuurgeweld maakt ons als mens nietiger dan nietig. Als pluisjes in de wind worden mensen en dingen door de lucht geblazen alsof we er niet toe doen. En misschien is dat in die hele grote wereld van natuurkrachten ook wel zo. En dat is beangstigend.
Orkaan Irma heeft huis gehouden, om maar eens een cliché te gebruiken. Maar niets drukt iets zo goed uit als een cliché. Huisgehouden op Sint Maarten en het Caribische eilandje Barbuda. Nooit van gehoord, Barbuda, maar negentig procent van het eiland is weggevaagd. Stel je eens voor.
Regen
Toen ik vanochtend wakker werd regende het. Het regent nu en straks en de hele dag als we het weerbericht moeten geloven. Ik laat Ami uit en we lopen beiden best chagrijnig door plassen en natte grasvelden te ploeteren. Geplast moet er worden door het beest. De lucht is donker, de wind best fors voor een gewone vrijdagochtend. Maar het is niets, niets, niets vergeleken met de donkerte van Irma. De betekenis van ‘Irma’ als Duitse naam voor een meisje is ‘allesomvattend’. Daar is geen woord van gelogen.
Plunderen
Stel je voor dat je hele stad, je land, je eiland is weggevaagd. Het dak van je huis als een kartonnen velletje door de wind wordt meegenomen. Auto’s als speelgoedautootjes vanzelf botsinkje spelen en er geen verschil meer is tussen water en land. Schande wordt er gesproken over mensen die nu plunderen. Wat kan je anders kunnen doen met dit weer? Opruimen? Als de inboedel van winkels voor het grijpen ligt, begrijp ik goed dat je gaat plunderen. En het zal vast niet alleen om voedsel en drinken gaan, zoals in de media ook lieflijk wordt gesuggereerd. Een televisie kan je niet eten maar wel bezitten en dan heb je tenminste nog iets als er ooit weer stroom is in jouw straat.
Ze plunderen maar raak.
Luisteren
Ik heb geen idee hoe orkanen ontstaan. Waar ze vandaan komen. Zijn het gevolgen van hoe wij met de natuur omgaan? Vast. Moeten we leren om respectvol om te gaan met krachten die groter zijn dan wijzelf. Natuurlijk. De natuur laat zich niet bespelen maar wij spelen gewoon het spel met onze ogen dicht. Maken we ons druk over mannen aan de macht die oorlogje willen spelen, over rechtse of linkse politici, over dertig euro extra ziektekostenverzekering per maand. Maken we ons druk terwijl er maar één echt de baas is over ons. Natuur. Als een woedende, briesende God reduceert Natuur ons in enkele uren tot wat we zijn. Dust in the wind.
Daar zouden we ons ook eens naar moeten gedragen.