Gisteravond hebben Vriendin en ik de twee laatste afleveringen van Dark gezien op Netflix. Onze zelfde woorden bij de laatste beelden: ‘Nou ja’.
Want wat kun je anders zeggen als je het niet begrijpt of onderweg allang verdwaald bent?
Ik ga niets verklappen voor wie de serie nog wil zien maar er blijft iets hangen, iets knagen aan je. Iets waar je niet over na wilt denken. Tenminste, zo is dat bij mij.
Drie eenheid
Zo speelt de drie eenheid een grote rol. En als ik ga googelen op drie eenheid en het meestersgetal 33, dan opent zich een wereld die ik niet ken. En waar ik ook van weg wil blijven. Ik vind boven en beneden al groot laat staan dat we daar nog een derde dimensie aan toe gaan voegen.
Of verleden, heden, toekomst. Als een aan elkaar verbonden eenheid van herhalingen. Een cyclus van 33 jaar waarin alles weer opnieuw begint.
Dark
Dark laat zien wat een verandering ergens in de geschiedenis teweeg kan brengen. Een enkele steen anders neerleggen, iemand niet zoenen, of juist iemand wel zoenen. De wereld zou voor altijd anders zijn. Of toch niet?
33 x 3
Ik denk na over 33. Na 32 jaar kwam mijn leven op de rit en behoorlijk op de rit. Als we die stijgende lijn voortzetten dan wordt het nog was als ik 66 word. Ik ga uit van het positieve natuurlijk. Voor mijn eigen gemak uiteraard en gemoedsrust.
Vaak heb ik gedacht dat alles al een keer gebeurd is. Dingen herhalen, uitvindingen zijn een herhaling van uitvindingen eerder in de tijd. Er was al licht lang voordat iemand het ontdekte. Misschien is uitvinden ook helemaal niet het juiste woord. Ontdekken we elke keer iets dat er al was.
Vaag
Vind je mij al vaag, kijk dan vooral naar Dark. Ik beloof je geen kabbelend gevoel van welbehagen. Het is ‘dark’. Je wilt niet verder kijken maar doet het wel. Je wilt het begrijpen maar begrijpt het niet. Je wilt je schouders ophalen maar doet het niet.
Kan niet wachten tot ‘Friends’ compleet te zien is op Netflix.