Terug van opnieuw een vermoeiend en inspirerend Vrouw & Co weekend. Ons zangkoor gaat elk jaar naar dezelfde fantastische locatie waar we drie dagen lang onze goddelijke gang kunnen gaan. En altijd komen we kapot terug. Van alle wijn, al het eten, al het zingen, het lachen, het praten en het samenzijn. En elke keer realiseer ik me hoe geweldig het is om zo’n groep vrouwen om je heen te hebben.
Veertien totaal verschillende vrouwen met eigen meningen, stemmingen, hoogte- en dieptepunten. Dat komt allemaal samen in een snelkookpan en het werkt. Natuurlijk worden er ook traantjes weggepinkt en lopen we tegen onze eigen frustraties aan maar het kan er allemaal zijn. Er zijn zorgers, moeders, leiders, volgers. Er zijn geweldige koks en geweldige clowns. Er zijn gestructureerde denkers en losbollen. En dat zingt samen. Mijn teksten, of in ieder geval veel van mijn teksten. En de groep bedankt mij voor die teksten omdat ze onszelf raken. Maar ik bedank hen.
Want stel je voor dat er geen koor zou zijn dat zo goed bij mijn teksten past…