Aangeslagen, onhandig stond hij daar na zijn verliezersspeech. Hij brak nog net niet maar ik zag vooral een man die zich staande probeerde te houden en onhandig de armen van Asscher opzocht. Een andere leider zal de PvdA waarschijnlijk niet redden van de ondergang of Lodewijk Asscher moet nu echt van zich laten horen. Want wat er anders gaat worden, geen idee.
Na het gigantisch kelderen in de peilingen is het opstappen van Samsom niet gek. Het verbaasde mij zelfs dat hij zich gewoon weer kandidaat stelde. En anderen uitnodigden om samen uit te maken wie de nieuwe voorman zou worden. En hij verloor. Had hij het zien aankomen? Ik hoop het zo voor hem. Maandag zal hij officieel zijn functies neerleggen, ook zijn kamerlidschap.
Ik heb sympathie voor Samsom omdat hij dat jongensachtige bravoure heeft, dat integere gevoel uitstraalt van geloven in het bijna ondenkbare. Het komt vast wel goed met hem. Maar toch kan ik gisteravond het beeld niet uit mijn hoofd zetten. Een vermoeide Samsom die naar huis gaat. Thuis komt. Is er iemand thuis bij hem en voor hem? Zal hij vandaag zijn trainingspak aantrekken en heel hard gaan rennen over het strand, muts over zijn kop en schreeuwen?
Nog weer wat later op de avond zie ik dat vreselijke hoofd van Wilders die zich natuurlijk druk maakt over de integriteit van het rechtssysteem. En ik zeg ‘vreselijke’ hoofd omdat ik een man zie die willens en wetens alles gebruikt en manipuleert om de verkiezingen nog meer in zijn voordeel te eindigen. De verbetenheid heeft zich vastgezet in de wrat op zijn bovenlip. Geen Wilders-stemmer zal zijn of haar beeld wijzigen de komende periode. Zoals al vaker gezegd, denk ik: laat het hem doen. Laat het hem doen en vanzelf wordt duidelijk wat hij waar kan maken van al zijn stoere woorden.
Net als Samsom zal hij bedrogen uitkomen.