Dag lieve, lieve Bas

Vandaag hebben we Bas, onze stoere hond, laten inslapen. Wat een beslissing om te nemen, om te dragen. Wat een verdriet om te laten gaan. Gisteren al het besluit genomen en dan wachten totdat de dierenarts komt. Een rare tijd van wachten. Want we willen Bas nog zo veel knuffelen maar Bas dacht alleen maar: ‘wat zijn jullie toch ineens raar aan het doen, geef me wat ruimte, ja’!
Bas weet en wist van niets maar wij wel. Na een nacht aanhoren van een hond die naar adem hapt, het vooruitzicht dat het niet beter zal worden, integendeel, weer een pilletje, een pufje… het is genoeg. Zestien jaar hebben Bas en Vriendin lief en leed gedeeld. Zestien jaar. We huilen en dat zullen we nog wel even blijven doen. Dat verdient ‘ie ook.

En verder? Verder weten we het even niet.

6 reacties

Annelies 8 augustus 2015 at 10:04

Dat is heftig. Sterkte voor T. en jou

Reply
Anoniem 7 augustus 2015 at 20:10

Wat dapper. Wat een leegte. Wat een verdriet. Sterkte xx

Reply
peter 7 augustus 2015 at 19:01

Sterkte verlies van iets dierbaars is heftig. Verdriet moet je uiten zodat het later een plek heeft. Wat zal het huis stil zijn! Heel herkenbaar.

Reply
Anoniem 7 augustus 2015 at 16:52

Vervelend om die beslissing te moeten nemen ,ook voor ons komt dat steeds dichterbij en dat geeft veel verdriet .Heel veel sterkte voor allemaal

Reply
Pam 7 augustus 2015 at 15:47

Ik heb je gekend van pup tot oude man. Op een afstandje lief en leed met je gedeeld. Dank je wel voor alle mooie jaren, Bas!
Hug voor jouw baasjes

Reply
Eric en Christel 7 augustus 2015 at 15:27

Dag kleine stoere man, fijn je gekend te hebben.

Reply

Laat een reactie achter

Deel dit met jouw vrienden