Daddy – anouk

Anouk heeft een nieuw album uitgebracht. Paradise and back again. Ik ben een Anouk fan. Niet speciaal voor de muziek maar wel voor Anouk, de mens. Ik vind het prettig haar te zien en te horen. Haar verwarring, haar grote bek, haar nervositeit, haar gemopper, de liefde als ze over haar kinderen spreekt. Dus wel fan maar ik heb nog nooit een hele cd van haar beluisterd maar deze wel. Het raakt me.

Prachtig nummers, onder andere een lied gericht aan haar vader. Ik ga er maar van uit dat het echt om haar vader gaat maar het doet er ook niet toe.

Tell me are you proud of who I am,
Can you please help me understand.
Why you couldn’t love me back,
Forgiveness ain’t that hard to grasp
Daddy I need you here

Ik weet dat hoe oud je ook bent, de behoefte aan die vader en moeder blijft bestaan, als die nooit goed is vervuld. Ik herinner me de begrafenis van mijn opa en zag daar huilende dochters staan, waaronder mijn moeder. Nog steeds met een gevoel van tekort gedaan zijn, van gemis, van het nodig hebben van die vier woorden: ik houd van je. Mijn moeder was toen inmiddels al oma en wijs genoeg maar die pijn gaat verder dan leeftijd, dan jaren. Die pijn zit in een heel klein hoekje in de onderbuik ergens, af en toe jankt het, irriteert het en soms komt het in een wanhopige zucht naar boven. Tot je je zelf weer toespreekt.