Confucianisme op nederlandse scholen

Het was even op het nieuws. In China is een kleine school ontstaan, als antwoord op het verwesterde leven in China, dat weer les geeft volgens de leer van Confucius. Nu kan ik me hier doorheen bluffen en doen alsof ik alles weet van deze wijsgeer maar niets is minder waar. De naam zegt me iets. C’est tout of zoals in goed chinees: 那是一切

Maar wat ik zag sprak me aan. Iets voor hier misschien. Het confucianisme is een Chinees ethisch en filosofisch systeem, dat de leer van Confucius volgt. Het confucianisme kent zes basiswaarden die in het Chinees bekendstaan als Ren, Xiao, Yi, Li, Chung en Shu.

Hier op een rijtje: menselijkheid, kinderlijke gehoorzaamheid, rechtvaardigheid, fatsoen, trouw en wederkerigheid. Als je zomaar wat zoekt op deze wijze man kom je prachtige uitspraken tegen, dus een aanrader. Wat ik zag in de uitzending waren kinderen die stil en gehoorzaam aan het werk waren. Respect vanuit de onderwijzer naar de kinderen en andersom. Een vak als tekenen vervangen door kalligraferen.

Wat was het stil, bijzonder stil in die klas, de sfeer lijkt prima. De kinderen, wijs in hun antwoorden. De leraar, oprecht. Natuurlijk, wij hebben de tien geboden maar alleen het woord GEBOD krijgt ons Nederlanders al op de kast. En natuurlijk, wij hebben ook oprechte leraren maar laten wij eens iets van ver halen. Want zijn we niet toe aan wijsheid en respect? Ik wel in ieder geval.

Tzu Kung vroeg: “Is er één woord waarmee gedurende een leven lang in overeenstemming kan worden geleefd?”

Confucius zei: “Het is ‘vergeving’. Wat u voor uzelf niet wenst, wens dat een ander niet”.

Wij kennen dat wel. Maar weten we het ook?