Ik heb een assessment ondergaan. Leuk en spannend. Vorige week werd het met een aantal betrokkenen besproken. Ik haal de ’tester’ op bij de lift en samen lopen we naar de vergaderruimte. Wat praatjes heen en weer. Hoe het nu gaat. Hoe het straks zal gaan. Ik balanceer zoals altijd met een map en daarop liggen mijn Iphone en mijn BlackBerry. Een voor privé gebruik, de ander voor mijn werk.
‘Dat vind ik zo mooi van jou’, zegt hij, ‘dat jij met al die gadgets bezig bent en daar nog goed de weg mee weet ook. Met je blog, je tweets, je ipad. Grappig’.
Ik knik want ik wil heel graag grappig zijn.
‘Ja’, vervolgt hij, ‘dat zie je toch niet vaak dat mensen van onze leeftijd nog die drive hebben’.
Ik vind er ineens niets grappigs meer aan. Met een bevroren glimlach knik ik opnieuw.
Het zal best in mijn voordeel werken hoor, dat ik nog ‘bij de tijd ben’ en op de hoogte van het nut en nieuws van nu. Maar ‘mensen van onze leeftijd’…
Ik besluit het maar als compliment op te pakken. Dat was het toch?
9 reacties
Had hij zelf die drive ook nog? En was hij duidelijk al ‘van onze leeftijd’? Volgens mij zegt zo’n zinnetje meer over meneer zelf dan over jou. You go girl! Laat je niet kisten voor het je tijd is.
Het was zeker een compliment.
Maar hij is jaloers, vandaar dat ‘grappig’ en heeft hij het ‘vervolg’ er aan toegevoegd..
Als jouw leeftijdgenoten al geen ‘drive’ meer zouden hebben waar bleven we dan.
Waar bleef ik dan. Toch achter de geraniums?
Zo te horen zou ik het opvatten als compliment.
Alleen jij weet het, jij was erbij en volgens mij kun jij dat haarfijn inschatten (vermoed ik)
De ene keer is ‘vrouwtje’ denigrerend bedoeld en de andere keer voelt het prima toch?
Het is en blijft en assesment. Dan gooien ze er een aantal opmerkingen in en kijken ze slechts naar de reactie die je vervolgens geeft. Vertelt immers iets over je. Maar ik zou het zeker opvatten als een compliment. Kan je niet genoeg krijgen “op deze leeftijd” 😉
Of bedoelde ik nou toch een WhatsApp?
Ik: je telefoon trilt
Jonge mannelijke collega: dank u wel, mevrouw. Er komt een soort sms binnen.
Ik: je bedoelt een what’s up?
Hij: oh, kent u dat ook?
Ben je aangenomen?
(Ben benieuwd)
Of ging het niet om een sollicitatie…
Sorry, ik ben echt een oud vrouwtje uit de vorige eeuw, helemaal niet van deze tijd, maar ik laat me wel graag door de jeugd een beetje bijpraten!
Zo ver is het nog niet maar gaat wel komen… Afwachten.
Och, zo is mij eens door een zeer genomineerd bedrijf gevraagd hoe ik dat ging doen met de kinderen, als mijn man op zakenreis was.
Typisch een vraag die men nooit aan een man zou stellen.