De (2) geeft het al aan. Om dit verhaal te begrijpen moet je ook het verhaal hier onder even lezen.
We zitten dus bij de Chinees. Moeder, haar drie dochters met aanhang en een achterkleinkind van net 1 jaar.
Wat mij echt ontroerde: De Chinese eigenaresse komt bij de tafel staan. Ze is lief voor Moeder. Raakt haar even aan en verontschuldigt zich voor het te kleine toilet. Ze mompelt iets over verbouwing en het niet doorgaan daar van. Haar blik valt op een houten puzzel die voor Moeder op de tafel ligt. De puzzel is een cadeautje voor het kleine mannetje van net 1 jaar.
De Chinese vrouw pakt de puzzel op en zegt tegen Moeder:
“Wat mooi, heeft u dat gekregen?”
Moeder knikt en kijkt in het rond. ‘Ja toch’, vragen haar ogen.
“Ja”, zegt ze tegen de vrouw.
“Bent u jarig?” vraagt de vrouw.
Weer kijkt moeder in het rond, ‘ben ik jarig’ schijnt ze te denken. Ze weet het niet maar knikt van ja.
Haar dochter zegt: ‘Nee, die puzzel is voor die kleine’.
Moeder kijkt de Chinese vrouw aan en zegt: “Ach, u weet toch wel wat ik bedoel”.
En in die met iets van schaamte uitgesproken zin: “ach, u weet toch wel wat ik bedoel” probeert moeder te redden wat er te redden valt. Alsof ze een grap heeft gemaakt. Alsof zij en de vrouw samen in een complot zitten. Een dappere poging om net te doen alsof alles nog normaal is.
Helaas, de Chinese vrouw begrijpt de inpact van die zin niet. Dat kan ook niet. Zij denkt te maken te hebben met een oude vrouw. Niet met een oude vrouw die niet meer weet hoe oud ze is.
2 reacties
Mooi dat je zo over moeder schrijft.
Chinees 1, een verhaal vol humor!
Chinees 2, een aandoenlijk verhaal!
Heel mooi.