CategorieBlogs

  • Ik stuur je een knuffel

    Ik ben al een tijdje lid van een netwerkgroep. Een groep met kleine ondernemers, zzp’ers, die elkaar werk en opdrachten gunnen en geven omdat ze elkaar vertrouwen in vaardigheden en kunde. Wat een leuke mensen ontmoet ik hier! Zo ook de vrouw met wie ik samen deze knuffelkaartenactie bedacht. De kaart van de hele dikke knuffel hangt boven mijn bureau en af en…
  • En rij toch maar stilletjes mijn huisje voorbij

    Ik wil me bijna excuseren. Alweer een blog over Corona. Alsof er achter de donkere, dreigende wolken geen zonnetje meer schijnt. Misschien omdat we ook alleen maar donkere wolken over ons heen gestort krijgen. In mijn omgeving was het corona-rustig. Ik kende niemand die ‘het’ had en met mij velen. Indringende beelden van doodzieke mensen, intensive care met robotachtige hulpverleners die samen zwijgende…
  • Re-ontmoeting. Het kan

    Een raar, niet bestaand woord natuurlijk: re-ontmoeten. Toch is het hier op z’n plaats. Je ontmoet elkaar en pas na jaren volgt er een ’toevallige’ nieuwe ontmoeting. Vanuit een heel ander perspectief met weer hele andere vervolgacties. Zo’n jaar of vijf geleden werkte ik nog bij de Gemeente Den Haag als redactie/communicatiemedewerker. Ik was tevreden maar niet happy met mijn werkleven. Een vrijwillige…
  • Hacken: je weet het maar als het je overkomt…

    Het is mij overkomen. Dit weekend. En ik ben van slag. Ik had het door maar toch… dat er ergens een engerd zit te neuzen in mijn onlinegedoe. Gadver. Zaterdagavond laat krijg ik tijdens mijn weekendje weg met mijn schrijfgroep een appje van zus M. Direct daarna gaat mijn telefoon. Ik zie dat het ook mijn zus M is. Ik neem op maar…
  • Dodelijke moed

    Een Indiase vrouw van 23 is onderweg naar de rechtszaal in brand gestoken. Ze had twee mannen aangeklaagd wegens verkrachting. Gewoon een berichtje in onze Nederlandse krant. De vrouw is inmiddels overleden. Je was een sterke, jonge vrouw. Je studeerde medicijnen en het plaatje in je hoofd werd steeds mooier en af. Je kon iets gaan betekenen voor anderen. Je kende de verhalen…
  • De krukkenparade

    Zonder ouders, die er al een tijdje niet meer zijn, zag ik mezelf niet in de rol van mantelzorger. Sowieso zal iedereen de wenkbrauwen fronsen bij het beeld van mij en mantelzorg. Dat wij, kinderen van, nog steeds zo lekker in het leven stonden, gaf ook geen reden om dat beeld bij te stellen. Totdat. Totdat het moment dat zus en zwager tegelijk…
  • Krasje op auto, kras op ego

    Een mooie dag vonden wij, om erop uit te gaan. Dat dachten meer mensen. Voor de parkeergarage staat een lange rij wachtende auto’s. Wij moeten invoegen in de file van mensen die het wachten zat zijn. Ik roem Vriendin vaak voor haar kordate manier van rijden. Waar ik maar niet tot een besluit kom en een half uur achter een of andere langzame…
  • Als een oef-dag langer duurt dan een dag…

    Ik word wakker en kijk op de klok. Het is 04.15 uur. Waarom? Mijn lijf zegt ‘oef’, mijn hoofd zegt ‘oef’. Mijn hoofd zit vol met dingen die moeten en waar ik geen zin in heb. Ik ken dit niet zo. Altijd wel zin om aan een website te werken, een tekstje te schrijven, een idee uit te werken. Maar er ligt een…
  • Als een vis zonder water

    Als in een school vissen. Zo zou ik willen leven. Zo leef ik soms. De veiligheid en geborgenheid van een groep doet mij gedijen. Ik vergeet vaak dat de weg er naar toe niet over rozen gaat. Niet lang geleden schreef ik een blog over mijn gedrag in een nieuwe groep. Dit is de kern van dat blog: Een groepsproces is een individuele gebeurtenis…