CategorieBlogs

  • Mondkapjesogen

    Vandaag krijg ik mijn vierde chemokuur. Een paar dagen voor deze kuur moet ik in het ziekenhuis zijn voor de Patox. Een vooronderzoek om de stand van zaken te bekijken. De stand van hart, longen en psyche. We kennen inmiddels de procedure. De grote ontvangsthal van het ziekenhuis heeft verschillende ingangen. Bij elke ingang zit er iemand om te checken of je wel…
  • Waar ik me dan toch druk over maak

    Na mijn blog van gisteren durf ik nu toch iets te schrijven over een belachelijke ergernis, zo eentje waarvan je denkt ‘laat het los’ maar wat je pas kan nadat je het één keertje wereldwijd hebt gemaakt. Vriendin en ik kijken graag quizzen. Ik kan ze nu zo snel niet opnoemen maar bijna alles op tv met een vraag en een antwoord vinden…
  • Ik blog dus ik ben

    Mijn blog was altijd een soort van ritueel om de dag mee te beginnen. Opstaan, koffie, blog, werken. Dat was zo’n beetje het ritme waar ik me goed bij voelde. Sinds ik ziek ben is het schrijven van mijn blog niet meer zo vanzelfsprekend helaas. Voor veel van mijn lezers is mijn blog in deze periode een teken van leven. Een teken van…
  • Met grote overtuiging de mist in

    Zo ongeveer moet Mark Rutte zichzelf zien als hij in de spiegel kijkt. Het kan niet anders. Vanmorgen bekijk ik een interview met hem na de marathon-debatsessie van gisteren en ik hoor hem zeggen ‘Ik heb mezelf met grote overtuiging verdedigd’. Om dat over jezelf te zeggen getuigt van zoveel grootheidswaanzin dat ik ervan in de war raak. De kwalificatie ‘grote overtuiging’ laat…
  • Politiek vertrouwen (terug)winnen

    Ik dommelde bijna in en hoorde van ver weg het nieuws. Over aantekeningen, over Omtzigt en functie elders. Over linkse partijen. Ik viel in slaap. Toen ik wakker werd besefte ik pas dat het echt gebeurd was. Geen humoristische droom of half verdwaalde waarheid. Ollongren en haar aantekeningen en de fotograaf. Ik voel me nog steeds in de war en ontdaan. Ik weet…
  • Plassen op commando

    Wij zijn van het vergeetachtige soort, Vriendin en ik. We vergeten veel en vaak en hardleers. Nu ook weer. Voor de chemokuur die ik krijg moet ik een dag van tevoren bloed en urine inleveren voor de final check. Plassen kan gewoon thuis, bloed ter plaatse. Goed geregeld. ‘Shit’, zegt Vriendin als we de auto instappen. ‘Je had moeten plassen’. ‘Shit’, zeg ik.…
  • Een redelijk lelijk woord

    Het valt me plotseling op hoe vaak ik het woord ‘redelijk’ noem. In een app of hardop sprekend als iemand vraagt ‘hoe gaat het met je’. En dat noemt zichzelf tekstschrijver… Het uitspreken of opschrijven van het woord, waarbij ik de weerzin letterlijk in mijn lijf voel, zal een reden hebben. Ik gooi er een blogje tegenaan. Op een schaal van negatief naar…
  • Familiegevoel

    D. vierde zijn verjaardag. Acht jaar. Een feestje waard want dit was al zijn tweede verjaardag die niet door kon gaan in verband met Corona. Mijn nichtje had voor hem een ‘drive-through’ georganiseerd. Op vastgelegde tijden zouden familie en vrienden langsrijden met natuurlijk een cadeautje voor de jarige! Vriendin en ik besloten om ook te gaan. Best spannend vond ik het om van…
  • Ik zie kleur

    Voor het eerst in twee maanden tijd, durf ik een plaatje met een kleur te kiezen. Ik word wakker met een eigenlijk redelijk gevoel. Niet misselijk, goed geslapen. Vreemd, want ik moet zo naar kuur twee. Ik heb trek en bestel bij Vriendin een heuse boterham en een flesje ‘voeding. Ook Vriendin is blij. Ze toont me een foto van de nacht ervoor.…
  • Eén telefoontje en de wereld stopt met draaien

    Mijn blog is al jaren mijn lust en mijn leven. Het schrijven, het delen, het laten lachen en huilen. Nooit is er een moment geweest dat ik iets niet kon of wilde delen. Tot nu. Tot deze derde poging waarin ik naar het scherm staar en niet weet hoe en waar te beginnen. 23 december belde mijn neuroloog mij op. Zij verwachtte niets…