CategorieGedichten

  • Laten we wachten op elkaar

    Het is zo stil in mij. In mijn hoofd en hart omarm ik de leegte van het niet weten en het niet meer vragen. Laten we niet vergeten wat we willen vergeten alsof het niet was het jaar was een jaar een gebaar van verzoening, eerst maar gezangen verstomden We willen terug Maar was dat niet de les om niet terug te gaan…
  • Troostgedichten

    Ik ben één van de gelukkige zzp’ers die in deze moeilijke tijd, gewoon kan blijven werken. Mijn werk is nu eenmaal ‘alleen en gelukkig’ achter mijn computer zitten en wat letters tikken. Sinds een week heb ik een groot whiteboard achter mijn computer staan. Omdat er meer werk kwam dan mijn hoofd aankon moest ik iets van overzicht creeëren. Zo kon in de…
  • Stil eens, ik hoor iemand huilen

    Bij het ontwaken dat vage besef het weeë gevoel, het tedere zeer de onzichtbare traan die schuilt jouw uitgestoken armen en niemand meer om vast te houden de moed in de schoenen die niet meer naar buiten gaat, niet loopt of danst  plannen voor later op de bovenste plank op onze tenen lopen om niemand pijn te doen het kaf scheiden van het…
  • Ik wil alles of ik wil niets: ‘Für mich soll’s rote Rosen regnen’

    Gisteravond was Pieter Waterdrinker zomergast in het gelijknamige programma. Ik heb met plezier gekeken. Boeiend, leuk, ontroerend, leerzaam. Hij eindige zijn tv-avond met een optreden van een oude Hildergard Knef. Vaag herinner ik me haar. Een mooie dame met diepliggende ogen in het zwart. Een stem die doorrookt en doordronken kleine sneetjes maakte in mijn hart. Niet mooi maar misschien juist daarom zo…
  • Er lopen mensen door de stad met een pasje aan hun broekzak vast of aan hun jasje om de nek soms zelfs met een koordje er door heen al die mensen met een pasje alleen ik, heb er geen Ik zie ze flaneren, trots als een pauw het pasje gepind aan revers of een mouw ontspannend pauzerend, lopend in stijl met pasjes aan…
  • Herinnert u zich deze nog, nog, nog

    Gisteren ontvang ik een berichtje. Van R. Een vriend van lang geleden. Zeker wel zo’n dertig jaar terug toen we in een cabaretgroepje zaten waar ik de teksten voor schreef. R. bouwde de decors en zong ook mee. Hij schrijft: Hé Anja, ken jij dit gedicht? ‘Het dartelt, het springt het wartaalt, het zingt het speelt en het leeft het siddert, het beeft…
  • Klein meisje

    Op het eerste bankje in de tram, zit een klein meisje. Een fleurige tas op haar schoot. Magere beentjes wiebelen heen en weer. Haar moeder en zusje zitten op het bankje naast haar. Ik mag naast het meisje zitten. Ze wijst op de lege plek. Ze vertelt over haar tas. Dat door de regen de kleuren op haar tas vlekken zijn geworden. Ik…
  • Elke zaterdag: gedichtendag

    Gisteren schreef ik over een prachtig stukje Den Haag. Vandaag een andere kijk op deze stad van dichter Remco Campert. Den Haag Overal bevuilde daken groen koper van kerken brakke lucht uitgebeten huizen afgegraasd grasland verwaarloosde zee. O en de trieste trage gele trams en het kippevel van de verwaaide straten. Heel Den Haag was één Panorama Mesdag elke dag een verregende koninginnedag.…
  • Alles is poëzie

    Morgen gaat mijn derde cursusdag over poëzie. Gedichten, woorden, klank, rijm en ritme. Ik heb zo veel zin in deze les dat ik van enthousiasme niet uit de startblokken kom. En zo’n blog tussendoor, schiet ook niet op natuurlijk. Als kind zat ik in tram 9, een tram in Den Haag. Op de Fruitweg, op een grote, stenen fabrieksmuur, stond heel groot dus…
  • Dichten vrouwen anders

      Deze week was ik het internet aan het afstruinen naar dichters, gedichten in het algemeen. Ik kwam de volgende vraag tegen: dicht een vrouwelijke dichter anders dan de mannelijke dichter? Zachter en zwak Daar was ik bang voor. Dat dat er uit zou komen. Maar het is een interessante vraag voor iemand zoals ik. Zijn de onderwerpen anders, de thematiek, de benadering…