Er is eigenlijk niets zo leuk als naar andere mensen kijken en je afvragen of bedenken wat ze hebben met elkaar. Soms is dat simpel. Man en vrouw: echtpaar. Oude vrouw, jongere vrouw: moeder en dochter. Verliefd ouder stel: gelukzalig van relatieplanet afgedonderd.
Maar soms tref je mensen aan die je niet kunt linken aan het een of ander. Zoals die groep die arriveert op Camping Leukbaltach in Saarburg. Een paar flinke auto’s, werkbussen met logo’s van bedrijven, mannen met hip, rood haar in een staart, mannen met flinke baarden. Flinke vrouwen ook trouwens.
Rust
Daar gaat je rust, kun je denken. Of, eindelijk leven in de brouwerij. Ze bouwen bijna een eigen dorp op de camping. Meerdere tenten, een kookgelegenheid die er niet om liegt, een grote tafel om aan te eten en een relaxplek. Ze zijn heel rustig. Soms hoor je hoe hun lach aanzwelt om weer neer te dalen in een gewone conversatie. Ze zijn eigenlijk gewoon lief, samen. Als een grote man voorbij loopt en met een verliefde blik naar onze Ami kijkt, smelt ik op mijn beurt voor hem. “Was ein süße hund”, fluistert hij. En ik zeg weer tegen mijn campinggenoten: “was ein süße man”.
Familie, vrienden, hobbyclub?
Als ze zondagochtend het kamp opmaken om te vertrekken gaat dat ook in volmaakte harmonie. Hoe een jongen, volkomen zen, de grassprietjes van de opgerolde slaapzak plukt. Hoe een stel in volmaakte harmonie samen de tent oprolt, rustig met beleid. Zij houdt de zak open, hij tilt de zware tent op en laat het in de zak zakken. Het past natuurlijk, dat kreeg ik vroeger nooit voor elkaar.
Ze brengen het vuil weg in de juiste zakken voor elk soort vuil. In Duitsland worden de regels voor afvalscheiding gehandhaafd. En dan vertrekken ze. In elke auto stappen wat mensen, ze zwaaien naar elkaar en zeggen: “Tot volgend jaar”. Ze zwaaien naar ons en weg zijn ze.
Ze zwaaien naar elkaar, geen hug, geen kus laat staan drie kussen, geen handdruk maar een arm in de lucht “tot volgend jaar”.
Huh.
Waarom zien ze elkaar maar eens per jaar? De vrouwen, die echt allemaal op een leuke manier overgewicht hebben, kennen elkaar misschien van de Weightwachtersgroep Germany en ontmoeten elkaar eens per jaar. Of de mannen zijn gamers die eens per jaar hun vrouwen beloven om niet te gamen maar om te socialiseren op de camping. Of een groep jong gelovigen die in de praktijk brengt wat de Heer hen leert of een groep…
We weten het niet en zullen het niet weten.
Als wij maandag vertrekken huggen en kussen we elkaar alsof dit de laatste keer was. Maar dat is niet zo. Wij zijn gewoon familie en we houden van elkaar. Misschien is het soms zo simpel?