BV het gezin

Maandagavond gezien, de documentaire BV het gezin. Over een echtpaar dat al jaren lang kinderen opneemt in huis die door de rechter uit huis zijn geplaatst. Meestal niet voor niets. Mishandeling, incest, drugs om maar wat tegenslagen te noemen. De man vertelde dat zijn droom altijd was geweest, een super mooie auto en dan samen met zijn vrouw, de wereld rond. Van die droom was nu nog over: samen met zijn vrouw. Maar wat straalden hij en zij een geluk uit. Wat een wijze mensen. Niet de ouders willen vervangen, warmte en een gepaste afstand.
De kinderen, een meisje van een jaar of negen, blond, een beetje te dik maar ogen die op verwarring staan. Op geen overzicht hebben, op bijna ontploffen. Het spel dat ze speelt als haar eigen moeder langskomt, het enorme verdriet. De pleegmoeder die moeder is van het meisje en ook een beetje van de biologische moeder van het kind. Ze streelt beiden over het hoofd. Met liefde. Indrukwekkend.

De dagindeling laat geen ruimte voor gezeur, voor moeheid, voor verlangens. Hier en nu. Met dit kind.
Hadden we allemaal maar een beetje van die liefde in ons.