Als het maar bubbelt dan is het al snel goed bij mij. Ik word blij van bubbels. Slaat nergens op. Want de ene bubbel is de andere niet, dat weten we maar al te goed.
Wat een verrassing dat gisteren alle gasten met dezelfde flessen bubbels aankwamen. Maar bubbels zitten niet alleen in champagne. Bubbels zitten ook in plezier en blijheid. En hoewel ik een oudejaarsavond altijd tergend langzaam het einde zie naderen, had ik gisteren gewoon plezier door te kijken naar de kinderen die er waren. Als bijna grote mensen deden ze mee in het uitzitten en het onderdrukken van geeuwen want ‘we zijn helemaal niet moe’.
Boven en beneden
De kinderen waren boven. Lagen met z’n allen onder het dekbed naar de televisie te kijken zodat wij, volwassenen beneden konden praten ‘enzo’. Dex, vier jaar, komt de trap af en zegt tegen zijn vader met een serieus gezicht; ‘Papa, kunnen jullie stiller zijn want wij zijn boven aan het spelen”. Alleen al door onze verbazing bleven we inderdaad even stil. Dex weer naar boven, tevreden gesteld dat er aan zijn verzoek gehoor werd gegeven.
Aftellen
Dan is het zover en staan we met elkaar in een cirkel en tellen af. Wij met de echte glazen in de hand, de kinderen met de nep champagne. Ik kijk naar hun gezichtjes vol verwondering en blijdschap. Ogen die glinsteren want hier staan we met elkaar samen te zijn en zij doen mee. We juichten als het oude jaar voorbij is. We huggen en kussen en de kinderen huggen mee. Met witte bekkies zeggen ze ‘gelukkig nieuwjaar’. En je ziet een traditie herboren worden.
Later
En ik denk aan hen en aan later. Wat gaan ze doen, wat gaan ze worden? Gelukkig hoop ik en blij. Tevreden met zichzelf en daardoor in staat om om anderen te geven. Zoals ik ze nu zie, komt dat wel goed. Alleen moet de wereld een beetje meewerken.