Wat ik niet begrijp: God heeft mij slechte ogen gegeven maar geen brillengezicht.
Nu zijn er ergere dingen maar toch. Ik heb geen brillen- en pettenhoofd. Zet mij een pet op en de halve wereld ligt in een deuk omdat er dan een blijkbaar riducuul wezen verschijnt. Een bril idem. Vriendin kan alles op haar neus zetten en het gaat. Bij mij zijn er maar enkelen die op mijn neus blijken te horen. Gisteren vond ik eindelijk een bril. Ik werd allervriendelijkst geholpen en ik kreeg het aanbod voor een tweede bril voor nop. Aangezien 1 bril al een onmogelijke opdracht bleek bedankte ik vriendelijk en vroeg of er iets anders mogelijk was. Je zeker, zei de verkoper, dan krijgt u gewoon 30% korting. Nou, dat is mooi.
Daarna werd ik door een andere jongen geholpen die de rekening opmaakte. Het kwam zo ongeveer op bijna zeshonderd euro. ‘Maar’, zei hij, ‘ik kan het standaard bedrag voor varilux glazen als korting aanbieden, dat is 69 euro.”
“Dat staat los van die dertig procent’, vraag ik liefjes.
“Wie heeft u verteld van dertig procent?’ De jonge verkoper lijkt zowat in shock. Een collega (van die dertig procent) die er bij staat schiet hem te hulp.
“Die dertig procent komt ongeveer overeen met 69 euro”.
Bereidwillig laat de verkoopmedewerker zijn calculator aan mij zien en begint met de berekening van 30 procent van het bedrag. Uitkomst is 173 euro.
“Dat scheelt toch nogal”, lach ik hem toe.
Als een boer met kiespijn geeft hij mij gelijk en maakt de juiste rekening op. Tien minuten later vraagt hij weer hoe ik aan dat bericht van die dertig procent kom. Ik vraag hem wat het punt is, want dat er een punt is, moge duidelijk zijn. Hij wringt zich in duizend bochten met rare argumenten. Ik luister niet meer. Ik reken af en weet zeker dat er binnen een verhitte discussie gaat plaatsvinden.