Borstvoeding van Beatrix

Ik ben een VARAgids lezer. Er zijn van die bladen die ik nooit op zal zeggen en dit is er één van. (Hoewel ik net de gids als app download en die er wel geweldig uitziet…). In de VARAgids staat wekelijks een column van Ronald Giphart en Nico Dijkshoorn die elkaar om de beurt een brief schrijven. Elke keer vraag ik me af wie hier van geniet. Ik ben van beide niet echt een fan, maar heb eerlijk gezegd geen redenen die hout snijden. Het is een gevoel. Ik ben vrouw, weet je wel.
Deze week gaat het over het gedicht dat Ramsey Nasr schrijft over de abdicatie van onze koningin. Abdelader Benali twitter hierover: ‘Ramsey gaat over een paar minuten zeggen dat hij borstvoeding van Beatrix heeft gekregen’.

Giphart vertelt: ‘met zalvend pathos declameert Nasr zijn indrukwekkende verzen…’
Oh. Ik ben fan van Ramsey Nasr. Hij kijkt met grote literaire ogen de wereld in en heeft een integriteit aan zijn kont hangen waar hij zelf niets aan kan doen. Dat krijg je bij je geboorte mee. Maar toch, toch, die woorden van Giphart doen me bijna glimlachen. Bijna want ik laat Ramsey niet vallen natuurlijk maar ik ken dat grote gebaar waarmee dichters vertellen.

Het grote gebaar waardoor jij je, lezertje, nog dommer gaat voelen. Want als jij niet begrijpt hoe geweldig dit is gedaan, welke diepten er in aangeraakt worden, welke werelden waar worden gemaakt, als jij dit niet begrijpt dan ben je het geschreven woord onwaardig. Dan ben je het voorgedragen, verheven gebed niet waardig.

Door deze column denk ik: ‘Vrouw, blijf bij je leest’. Maak wat je mooi vind maar ga niet naast je schoenen lopen door zo in jezelf te geloven dat niemand dat geloof kan overtreffen. Dan wordt het gevaarlijk.

En ja, ook Nico Dijkshoorn doet dat. Maar blijkbaar ook een keer niet. Zegt Giphart.

Laat een reactie achter

Deel dit met jouw vrienden