Ik houd er echt niet van. Sentimentele liedjes waarin vaders zingen over de dag dat hun dochter gaat trouwen. Sentimentele liedjes die zo nep zijn dat de kurkdroge tranen schuren langs de wang. Ik houd er niet van. Marco Borsato heeft het op zijn nieuwe album ook gedaan. Een lied dat hij samen met zijn dochter zingt. Ik houd er niet van maar toch… Ik vind het wel een mooi nummer, het komt eigenlijk wel echt over. De dochter heeft een mooie stem, het arrangement ligt lekker in het oor. John Ewbank doet ook mee met zijn dochter. Het lied staat op nummer 1 van Itunes.
Ze zingen het live op televisie, met z’n viertjes. Marco geloof ik nog steeds. Gisteren hoor ik het nummer via Deezer. Wie hoor ik ineens ook zijn partijtje mee paaien? Onze grote rapper, lange rapper bedoel ik, Lange Frans met zijn zoon. Hij rapt ook dat hij zo van zijn zoon houdt. Maar wat een timing. Juist nu besluit de vrouw van Lange Frans dat het tijd is dat Frans zijn eigen boontjes gaat doppen. Dat hij een verslaafde is die nog nooit voor zijn gezin heeft gekozen.
En Lange Frans huilt voor de radio. Dat ‘ie zoveel van ze houdt en dat ‘ie, snik, snik, zoveel fouten heeft gemaakt. Borsato is niet gek en zijn management ook niet. Frans wordt gedumpt. Ik weet niet of dat ook al zo is op het plaatje zelf maar tijdens het live optreden in ieder geval wel.
Want hoe geloofwaardig ben en blijf je als je met rapper snuf zo’n nummer onder de kerstboom wilt zingen? Niet dus.