Ik las gisteren een leuke column van Thijs Zonneveld: ‘Ik ben klaar met dat hele klote EK’. Hij schrijft dat hij nog steeds niet kan geloven dat ‘wij’ niet meedoen aan de Europese kampioenschappen Voetbal dat gisteren begon. Ik las het stuk met een glimlach want eerlijk gezegd vond ik het wel lekker rustig zo. Even geen oranje-gekte in de straat nog voordat er iets gepresteerd is.
Gisteravond gekeken naar de openingswedstrijd tussen Frankrijk en Roemenië. En toen begon het bij mij ook, boos zijn met terugwerkende kracht want als je van voetbal houdt en van competitie en spanning, dan wil je toch tenminste meedoen. Maar we doen niet mee. Zelfs terwijl er dit jaar meer landen mee mogen doen dan ooit, staan wij niet ergens verstopt opgesteld. Waarschijnlijk kunnen niet-voetbalfans het zich niet voorstellen maar die spanning van zo’n EK of WK daar teren heel veel landgenoten op. De spanning in je lijf voelen op de dag van de wedstrijd. Klaarzitten voor de televisie alsof je zelf een topprestatie moet leveren. Analyseren tot je een ons weegt en weten dat jij dat het beste kan. Blij zijn en boos zijn alsof je eigen leven er van afhangt.
En dan die berichten dat ‘we’ er voorlopig ook niet klaar voor zijn. Hoezo? Denk ik dan. We hebben toch genoeg talent in ons prachtige land? Daar ligt het ook niet aan helaas. Het ligt aan onze ‘mentaliteit’. En we weten allemaal dat de huidige mentaliteit van ons prachtige klote-landje ons naar de knoppen helpt. Niet alleen als het over voetbal gaat maar ook als we het over vluchtelingen hebben of politiek. Elk land krijgt gewoon het voetbalelftal dat het verdient. Niet eerder realiseerde ik me dat voetbal niet alleen als volkssport nummer 1 een belangrijke functie heeft bij het volk maar het laat ook zien hoe het met het land gesteld is.
Elf jongens op een voetbalveld laten in het klein zien hoe wij met elkaar omgaan. Of we iets over hebben voor elkaar, samen willen werken, willen en kunnen scoren, kunnen verdedigen, kunnen geven, gunnen, plezier hebben. ‘Wij’ doen niet mee omdat we dat ook niet verdienen. Pas als wij weer leren om respect te hebben en ons niet groter voor te doen dan we zijn, maken we weer een kans. Dat duurt inderdaad even want het karakter van oranje wordt met de paplepel ingegeven.