Zie de schoonheid van deze twee kersen. Kersen op de taart. De taart van David, Riks, Mark en Olke. Herman heeft zijn taartje al gebakken. Maar moet er nog wel voorzichtig mee omgaan. Hoe pak je zo’n Fleurig taartje aan?
Als ik zie hoe de boeren het moeilijk hebben met kiezen, vind ik het eigenlijk nog zieliger voor de vrouwen. De boeren kiezen (nog) niet met het hart maar willen zekerheidjes ingebakken hebben. David vindt zijn twee meisjes even leuk. Dat zegt hij ook om beurten tegen ze. ‘Ik voel me echt zo fijn bij je’, dat wil ik je wel zeggen. Een van de vrouwen is de weg kwijt. Heeft spijt of niet, wil blijven of niet, weet het allemaal niet meer. Daardoor weet David het ook niet meer. Als zij het nu wist, dan was het makkelijker. Hoe dan David? Koos je dan voor haar?
Lijdzaam
Riks laat zijn kinderen kiezen. Zijn zoontje weet het wel. De hutspotvrouw. Arme Marit. Waarom wil zij toch bij deze stugge boer blijven? Al haar levensvreugde zal verschrompelen als poep in een mesthoop. Zij is te leuk voor Riks. Eline kan het worden, zij heeft het lijdzame dat bij geloven lijkt te horen.
Olke heeft Sandra en Alberdien. Je ziet Alberdien echt langzaam groeien, ze ziet er beter uit. Ze is nog steeds geen competitie natuurlijk voor frivole Sandra. Wat moet Sandra zo nodig achter laten dat ze kiest voor een man als Olke? Alberdien past beter maar als ik ze samen, arm in arm door het landschap zie schuifelen, krijg ik toch ongewild beelden op mijn netvlies van de twee als ze de liefde bedrijven. Alberdien verdwijnt lopend al in het niets naast de Olke de beer.
Afstrepen
Mark lijkt de voor- en nadelen weg te strepen. De een woont er al, de ander niet. En hoe hij voorzichtig tegen Anke zei dat het nu natuurlijk net vakantie lijkt maar dat het heus niet altijd zo is… Is zij haar koffer al aan het pakken?
We gaan het allemaal nog meemaken. Ik vond trouwens Marit met de dominee een mooie match. Hoe noem je dat ook al weer? Een match made in heaven. Hoe dichtbij God kun je komen, Riks?