Blijven dromen :-)

Ik woon tegenover een voetbalclub. ‘Houtwijk’ is de voetbalclub van mijn buurtje en er wordt veel gebruik gemaakt van de prachtige groene grasmatten. Niet alleen tijdens trainingen of wedstrijden maar eigenlijk altijd. Zijn er groepjes kinderen die onder of over de hekken zijn gekropen en daar met de bal aan de gang gaan. En het mag ook van de club. Er staan wel hekken maar hekken zijn er ook alleen maar om over, onder of door te gaan.

Het WK is voorbij maar tijdens het WK merk je onmiddellijk wat zo’n voetbaltoernooi doet. Er zijn meer kinderen. Er zijn blote bastjes die net de kleuterleeftijd achter zich hebben gelaten en trots en stoer laten zien dat ze echte mannen aan het worden zijn. Ze voetballen, ze klungelen wat heen en weer, ze doen een mooie actie na, ze scoren of scoren niet. Je ziet direct wie het wel kan en wie het echt niet kan. Dat is sneu soms maar het maakt niets uit als je zelf nog gelooft in de kleine held in je zelf.
Voetbal doet dat, wielrennen doet dat, maar ook een zangtalent die doorbreekt. Er wordt een wereld mogelijk gemaakt, al is het alleen maar in dromen, die ze nog niet kennen. Er worden mogelijkheden geboden om te ontsnappen aan schoolcijfers en rapporten. Ik houd er van.

Ik ben misschien te oud om te dromen maar vandaag heb ik besloten dat er geen leeftijdsgrenzen zijn. Dat dromen altijd mag, dat je ook altijd je dromen moet blijven nastreven. Niet met grootheidswaanzin waardoor je uiteindelijk in de psychiatrische inrichting terecht zou komen maar met kleine dromen van iets hoger, iets warmer, iets mooier.