We hadden afgelopen weekend een familieweekend. De negende keer, dus een echte traditie. De basis vormen de drie zussen (waarvan ik er 1 ben) en de grote broer. Daar de partners van, de kinderen, en daar dan weer de kinderen. Twintig man momenteel en uitbreiding zit er van alle kanten in. Laten we het ook maar alleen op uitbreiding houden.
Op de tandem valt niet mee, daar schrijf ik morgen over. Belangrijker was dat mijn zus en zwager naar huis moesten omdat er ingebroken was. Wat een kater voor hen, voor ons en wat een klote streek.
Het gebeurt natuurlijk overal maar nu zo dichtbij in een redelijke wijk, met heel veel burencontrole. Om negen uur in de avond, gewoon over de schutting heen, en via het dakkapel naar binnen. Ondertussen, voor later, al het keukenraam opengezet. Voor de dag er na? Waarschijnlijk zijn ze gestoord omdat er toevallig op die avond helicopters vlogen in verband met een overval op een supermarkt.
Dus niet heel veel weg, maar genoeg. Alle sieraden met een emotionele herrinnering, papieren, geld. Ze komen er weer bovenop maar je bent wel wat kwijt: vooral het vertrouwen.
Blijf gewoon eens met je poten van andermans spullen!
4 reacties
Zo is er al vaker ingebroken bij een zelfde familielid.
Toen hij onlangs overleed en dat in de omgeving overal bekent was is er een beveiligingsbedrijf ingehuurd tijdens de begrafenis.
Vreselijk toch.
Hans, mooi wat je schrijft en zo waar.
Héél héél triest.
De emotionele schade is altijd veel groter en de braakschade is ook dikwijls meer dan de waarde van de gestolen spullen.
Wie doet dat? Vaak onopgevoede pubers die thuis niet meegekregen hebben dat je van een ander zijn spullen af moet blijven. En er is altijd wel een luizige heler waarvan ze dan een paar euro krijgen. Die hebben ze toch nodig om aan hun (luxe) behoeften te voldoen? Er voor werken? Doe eens normaal.
Vertrouwen? Dat is en kan niet meer. Waar is de tijd dat er een touwtje, ook in Den Haag, uit de brievenbus hing. Wie het laatste thuiskwam deed de deur op slot. Ja, ik weet het, vroeger, die goeie ouwe tijd.
Nou, zeker wat een domper!
Waardeloos, ik ben het dan ook helemaal met je conclusie eens.