Black Friday tijdens Corona

Hoe zou dat zijn? Black Friday tijdens dit Coronagedoe. Nou gewoon. Zoals altijd. We willen scoren, kopen, hebben. Misschien juist omdat we het zo moeilijk hebben met Coronaregels? Ik begrijp er niets van.

Ik heb makkelijk praten want met of zonder corona, ik haat die speciale, door knappe verkoopteams opgezette dagen, die ons toeschreeuwen dat we dit. echt. niet. mogen. missen. SALE. KORTING. BIJNA VOOR NIETS.
Nou bijna voor niets? Ik ben benieuwd hoeveel besmette gevallen we er over een week of wat weer bij hebben, gratis en voor niets.

Wij waren gisteren in een winkelcentrum waar we een afspraak hadden bij de opticien. Er stond een rij buiten voor de Media Markt die ergens boven in het winkelcentrum zit. Bij de Action is het nog erger. Een optocht lijkt het bijna, een optocht van mensen naar ‘de winkel die geluk brengt’. Ik hoop inderdaad dat ze straks gelukkiger kijken dan dat ze nu doen.

Rijenhaat

Ik haat rijen.
In New York, waar we tickets hadden voor het Empire State Building, stond destijds ook zo’n rij. Mijn eerste reactie is me omdraaien en dan maar gewoon iets anders  doen. Mijn mede-reizigers halen me over want ‘This is once in a lifetime’. Dat gevoel, dat ONCE IN A LIFETIME, ken ik niet en heb ik niet. Dan maar niet, denk ik vaak, ik word er niet anders van. Laat staan een rij voor een winkel waar ik voor vijftig cent tien schriften kan kopen.

Black Friday. Een zwarte dag in onze hebberige wereld. En ik ben niet beter dan de rest, ik houd ook van ‘heb’ maar niet van er moeite voor moeten doen. Dat is pas treurig. En dan nog met een mondkapje om, wij dan, want elk winkelcentrum heeft zijn eigen regels.

Afvalberg

Wie had een jaar geleden kunnen bedenken dat een nieuwe afvalberg het licht zou zien: die van weggegooide mondkapjes op straat en in de struiken. Wat gek is, als ik die dingen zie liggen is mijn eerste associatie die met inlegkruisjes. Ik zal wel weer de enige zijn. Maar dat beeld maakt het allemaal nog smeriger dan het zonder dat beeld al is.

Hond Ami is ook er niet van gediend. Ze trekt ons het winkelcentrum uit. Sinds ook daar een rotje afging, is dit de volgende plek die ze hijgend en bibberend wil vermijden. Zo fijn, dat vuurwerkverbod. Wij rijden naar een rustige plek waar zij kan rennen en spelen. Wij zijn de enigen daar. Geen rij, een heel terrein voor ons alleen, de zon schijnt en Ami rent als een gek in het rond. Ik voel de neiging om mee te gaan rennen. Maar ja. Neiging. Dat zegt genoeg.