Bijzondere ontmoeting

We schrijven met onze schrijfgroep in Appelscha. Herberg Het volle leven doet haar naam eer aan. Vol van vriendelijkheid, zorg en warmte. En niet te vergeten fantastische vegetarische diners waarbij zelfs de meest grote vleeseter voor één keer zijn biefstukje vergeet. Gisteravond tafelen we na. Er komt een oudere heer met baard naar ons toe, biedt excuses aan voor het storen en kijkt mij aan. “Ben jij Anja?”
Ik spring op want door zijn mooie stemgeluid herken ik de man van lang geleden. We omhelzen elkaar en zijn ogen zijn vochtig van de tranen. Geëmotioneerd halen we dertig jaar in met korte vragen en opmerkingen. Hij zegt dat hij vaak aan me denkt en me nog altijd wil bedanken. Ik weet waar het over gaat en ben zo blij met dit cadeau. We vertellen elkaar hoe gelukkig we nu zijn en omhelzen elkaar nog een keer. ‘Dag’.

Ik slaap slecht omdat met deze ontmoeting even een beerput van klein en groot ellende wordt opengetrokken maar wat ook, gelukkig, een schat aan fijne herinneringen oplevert.

In bed vertelt I dat M, een andere vriendin van de schrijfgroep ook van slag was. Zij had de man eerder op de avond gezien en gedacht: deze man kent iemand van onze groep, er is een verbinding.
Haar verbijstering was net zo groot.