En gezellig. Heel gezellig. A. viert haar vijftigste verjaardag en heeft daarom zeven vriendinnen uitgenodigd voor een etentje. We beginnen in de Paap voor een wijntje. Het is stil daar. Iedereen Hagenaar kent de Paap. Maar wat een desolate indruk maakt het als wij de enige gasten blijken te zijn. Als we in de nacht er langs lopen, is het gelukkig weer een ouderwetse bende.
Het eten bij de Japanse Sumo lijkt in alles op het Sumo-worstelen. Het is worstelen om alle gangen, die we toch echt zelf besteld hebben, op te eten. Een slimme formule. Ieder bestelt vijf hapjes bij elke ronde. Er zijn 6 rondes. Wij zijn met 7 personen. Dus gang 1 telt al snel 35 gerechtjes. Niemand weet meer wat er besteld was en dat wordt alleen maar erger gedurende de avond (en de wijntjes).
Handig. Volgens mij zet Sumo gewoon wat ze klaar hebben op tafel. Besteld of niet besteld. Mij kan je van alles wijs maken. De krokante zalm zit in de rijstshushi… okee, dat zal dan wel.
Een hele leuke avond. Als ik midden in de nacht in de tram zit en naar buiten staar heb ik de neiging om net zoals vroeger te roepen: “Kijk dan mam, met losse handen”. Alleen nu zou ik zeggen: “Kijk dan mam, ik heb het gezellig. Ik ben gelukkig.”
4 reacties
Hoorde dit van H@tty, leuk ter ere van mijn meidenfeestje, dikke kus, Anja
Mooi An en ik kan mij helemaal vinden in “kijk dan mam……”
Weer mooi geschreven. Ben ontroerd.
Vroege ochtend onderweg
in plaats van twinkelerende vogels
rijen felle koplampen
op mijn netvlies
net ontwaakt.