Ze heeft weer een nieuwe cd, Beth Hart. Ik ken niet nog een artiest die zo veel produceert nadat ze elke keer weer in een dipje komt en er uit getrokken wordt door iemand die haar nog beter maakt.
Ze heeft ook een nieuwe look. Vrouwelijk, zachter, pony, gestifte lippen. Ik vind het best als het beest in haar maar geen lammetje wordt. Deze cd is anders, wat ‘netter’ misschien? Gepolijster? Maar ja, Beth moet je gewoon live zien, zodat haar keurige haren weer als zeiknatte strodraden langs haar wangen vallen en zij het ongeduldig achter haar oren doet, waar ze spuugt en het d’r geen reet meer uitmaakt hoe ze er uit ziet als ze maar haar ‘fucking’ ding kan doen.