Babyblues

ogen die nauwelijks licht kunnen verdragen
laat staan al die vragen van hoe gaat het nu
een knuistje, een vuistje, een zoekende mond naar houvast.
De grimas, een lach of een schreeuw, niemand weet veel
een mama een papa een vragende blik
doen we het goed, wat denk je, doen we het goed?
Geluidjes, een pinkje, een wonder op zich
zo compleet in zijn kleinheid, de fijnheid, het licht
wat moet het toch veel zijn geboren te worden
de bescherming van moeder ineens andersom
van binnen naar buiten
van donker naar licht
van kabbelend leven
naar ogen, gezicht.