Prins Philip mocht het gisteren beleven. Prins Philip werd koning in het land van onze buren. Ik heb alleen het journaal gezien en de beelden deden mij zeer. Want hij was zo afstandelijk. Zo heel anders dan onze kanjer Willem Alexander die Maxima gewoon op d’r bek kust. Philip gaf een kushandje. Hoe truttig kan je zijn?
Dus gisteren zien we hoe hij hartstochtelijk zijn vrouw rond de middel grijpt en haar twee zoenen op de wang geeft. De tweede zoen is onverwacht en zo zie je zijn mond nog een beetje open, zoekend naar huid. Een stukje theater op amateur niveau. Ik heb met hem te doen. Zijn vrouw knijpt hem goedbedoeld in zijn linkerschouder terwijl hij iedereen bedankt.
De laatste weken heb ik gezien hoe weinig respectvol er in Nederland gesproken wordt over onze buurman. Zelfs een Belgische journaliste wordt min of meer opzij gezet als een tweederangs burger. Want wij zijn immers het grote Nederland? De rare groep oranje idioten die elke gelegenheid aangrijpen om te laten zien hoe goed en groot we wel niet zijn. Zelfs in de Tour de France noemen we een bocht ‘onze bocht’ omdat er een keer een Nederlander gewonnen heeft. Alles kleurt oranje. Zelfs de kots die door de dronken hollanders wordt achtergelaten.
En onze koning is zo veel meer koning dan de arme Philip. Maar laten we eerlijk zijn. Wij hebben geen koning, wij hebben Maxima. Maxima heeft ons gered van de afgang. Met Maxima kwam er passie, gratie, elegantie, warmte, intelligentie in ons koningshuis. Respect voor zijn goede keuze. Maar laten wij eens ophouden met te doen alsof de wereld van ons is door alles oranje te kleuren. Gedraag je en beken echt kleur.
1 reactie
Touché!