Apart appartement

Onze eerste dag in NY slaan we maar over. De vlucht was perfect met KLM. Alles was weer ouderwets gratis en daar houden we van. Dan op JFK check, check, dubbel check. We worden gescheiden van A. en H omdat zij voor het eerst in Amerika zijn. Zij zijn al heel lang klaar voordat wij aan kunnen monsteren. Onze bestelde taxi? Waar? Honderden taxi’s. Na telefoontjes besluiten we gewoon een andere yellowtaxi te nemen. Kordaat wandelen we naar een van de auto’s totdat we er vriendelijk op gewezen worden dat er een rij is voor de taxi. We volgen de wijzende vinger en komen in een rij van honderd wachtenden. Onze taxichauffeur is knorrig. H. zit naast hem en op elke vraag die hij stelt volgt een mompelend antwoord. Na een half uur in stilte in een file gereden te hebben worden we afgezet bij ons appartement. De jonge, donkere Velma is hartelijk. Haar grote donkere man Stephen zegt ‘hi’.
We slepen onze koffers twee trappen omhoog en betreden ons verblijf voor de komende dagen. Laat ik eindigen met te zeggen dat we als een blok in slaap zijn gevallen. De sirenes van buiten, de oude airco in onze kamer die de hele nacht kreunt en steunt, lakens die te kort zijn, een bed waarin we elkaar vast moeten houden om er niet uit te donderen, we vallen in slaap. Vandaag wordt alles anders.