Erg genoeg dat ik hier ga vertellen dat ik, vrouw op leeftijd, veel plezier beleef aan het spelen van Angry Birds op mijn Ipad. Buitengewoon verslavend is het spel en buitengewoon verslavingsgevoelig ben ik.
Maar het wordt erger. In ons vakantiehuisje heb ik de Ipad even terzijde gelegd. Het is laat, donker buiten. Ik schenk nog wat in voor Vriendin en voor mijzelf. Als ik weer zit hoor ik, echt waar, vogels. Ik kijk Vriendin aan die onverstoorbaar door gaat met haar sudoko.
“Hoor je dat ook’, vraag ik.
“Wat?”, zegt vriendin.
Ik leg mijn oor te luister tegen het raam.
“Vogels”, zeg ik.
Vriendin kijkt naar mij en naar de bank. In een flits besef ik hoe dom, hoe volkomen van deze wereld, hoe wanhopig graag ik mijn vraag ongedaan zou willen maken. Vriendin schiet in de lach en ik lach maar mee als een boerin met vreselijke kiespijn.
De Angry Birds op mijn Ipad fluiten gewoon door als ik het spel niet afsluit.
Vertel dit asjeblieft niet verder. Het is maar 1 van de stommiteiten van deze afgelopen week.
2 reacties
Haha, peet, echt grappig, maar ik zou ook heel verbouwereerd zijn! We vertellen het niet verder. Goed? Xx
Hé An,
Heb ik er ook nog een die je aan niemand mag vertellen. Geen stommiteit van mezelf, (hoewel ik daar ook een paar A4tjes mee kan vullen)maar wel vreselijk genant.
Op advies van mijn lieve dochter laat ik mijn wenkbrauwen epileren door een dame met een touwtje. Pijnlijk maar het resultaat mag er zijn. Als ik nog een beetje lig bij te komen in de heuze doktersstoel vraagt de dame of mijn snor ook geepileerd moet worden. MIJN SNOR???!!!
Ja, zegt de dame in kwestie, het is hard nodig hoor mevrouw. Een beetje in shock geef ik mijn toestemming. En na nog veel pijnlijkere momenten dan het epileren van mijn wenkbrauwen moet ik zeggen dat ik in de spiegel een toch wel erg kaal gezicht zie.
Of ik terug ga weet ik nog niet. Eerst maar eens afwachten hoe snel mijn snor weer aangroeit. 😉