Vandaag ben ik vroeg op mijn werk, het is nu precies 07.01 uur. Een uur eerder van huis vertrokken niet geheel vrijwillig. Hond Bas die tegenwoordig op ons bed slaapt en het liefst tussen ons in, bedacht rond 4.30 dat het tijd was. Mijn automatische piloot liep daarop spontaan achter hem aan naar beneden tot ik er achter kwam dat ik nog een uur had kunnen slapen. Nou ja, toen was ik er toch al uit.
Bij de tramhalte staat ander publiek. Niks vroege ambtenaar (toch nog altijd beter dan de van negen tot vijf ambtenaar), maar grote jongens, mannen met verwassen kleding aan waar de vlekken er op doen denken aan metselaars, schilders, kunstenaars. Mutsen op de hoofden, kop naar beneden, ogen en oren op nul-stand, ieder in z’n eigen wereldje. De ogen nog zo naar binnen gericht dat het echt alleen de buitenwereld is die je ziet.
Niets optimistisch ‘goedemorgen’, ‘gaan we weer’, ‘laatste daggie heh’, maar een onuitgesproken ‘houd je kop’. En ik voel me daar lekker bij.
Ander uur, andere gasten
vorige blog
3 reacties
Je maakt nog meer herinneringen in me wakker.
Ik ging altijd voor 6 uur op de fiets naar mijn werk. Dan was het heerlijk stil op straat. Zo stond ik ook een keer op zondagochtend voor de poort.
Leuk geschreven An. Voel het helemaal mee.
het groepje waar ik op dat vroege uur bij stond
behoorden tot een soort van sociale werkplaats
en die waren behoorlijk verbaal
soms irritant als ik nog beneveld was
maar ook wel handig want niets zo wakkermakend
als irritatie:)