Ami spreekt (3)

Zo, ik ben nu ruim drie weken bij De Dames in huis en het bevalt me steeds beter. Ik word ook best wel verwend. Zoals dit rode kussen. Omdat het zo leuk bij mijn velletje past, denk ik. Ik rol er alleen elke keer af omdat ik nog niet zoveel weeg. Als ik precies in het midden ga liggen, blijf ik liggen maar ja, ik ben ook maar een pup dus dat weet ik niet zo goed. Wel lastig, val ik in slaap op het hoekje, rol ik er van af. Lullig wakker worden.

Onze verstandhouding wordt steeds beter. Ik bijt niet meer continue in alles want elke keer ‘nee’ horen, word je ook een beetje moe van. En omdat ik me braaf voordoe mag ik soms ineens toch iets. Dus eigenlijk een win-win situatie. Overdag heb ik mijn ritme wel te pakken. Ik slaap gewoon nog heel veel en dan een stuk of vier keer naar buiten. En iedereen die maar aan me zit. Dat is goed, zegt Vrouwtje, voor mijn socialisatie.

De puppytraining zou ook goed zijn voor mijn socialisatie maar dat weet ik nog niet zo goed. Ik ga niet meer. Ik verdom het om nog een stap te zetten tussen al die idioten met hun snoepjes en goede bedoelingen. Ik leer toch wel. Heb ik heus niet zo’n training voor nodig. Beetje op commando gaan zitten… Ik ben wel een Shiba, ja. En die snoepjes komen me mijn neus uit. Alsof ik daar iets extra’s voor zou doen… Nee, je moet van goede huizen komen en creatief zijn om mij zo ver te krijgen. Maar dat zijn ze best wel, De Dames.

Heb ik al verteld over mijn dolle kwartiertje? Elke avond krijg ik het in mijn kop. Dan sprint ik de hele kamer door, pak vijf knuffels tegelijk, en ren, duik, spring, draai rondjes en dat heel vaak achter elkaar. Erg leuk.
Oja, De Dames hebben een nieuwe leren bank. Zou eigenlijk pas half december komen. Goed gepland dachten zij, dan is die kleine (ik dus) wat beter afgericht. Is de bank nu al geleverd. Haha.
Ik kan er onder. De Dames niet.

Eerdere blogs
Ami spreekt (2)