Als tijd vloeibaar wordt

In deze bezinningsperiode (in plaats van het C-woord te gebruiken) vallen me een aantal dingen op. Ik weet niet hoe het bij jullie is maar mijn dagen, mijn tijd, zijn vloeibaar geworden. Of ben ik het zelf?

Toen ik nog een baas had, had ik werk en vrije tijd. Nu heb ik werk en geen baas maar ook mijn vrije tijd lijkt op te gaan in iets wat op werken lijkt. Ook mensen die nu thuis moeten werken, hoor ik over het rare verschijnsel dat een weekend geen weekend meer is zoals toen, toen iedereen nog onderweg kon naar een kantoor of ander verblijf om te ‘werken’.

Vriendin werkt ook thuis en er zijn dagen dat we elkaar ‘echt’ zien rond de klok van 18.00 uur. ‘Hé, ben jij daar ook.”
Om de haverklap gaat er een telefoon-tingeltje of andere attentie-signaal af en het werkt. Ik ga kijken, ik lees en heel vaak is het een verzoek voor het een of ander dat ik nog even snel kan doen. En dat doe ik dan ook even snel.

Wat vind ik ervan?

Een duidelijke scheiding van werk en vrije tijd heeft zo zijn voordelen. Je kan op je werk laten, wat op je werk hoort en andersom ook. Maar die scheiding betekende ook dat ik volgens de klok en agenda van de baas moest werken. En ik heb dat jaren gedaan zonder te morren maar nu pas voel ik hoe het is om mijn eigen baas te zijn.
Hoe ben ik eigenlijk als ‘baas’?’
Ik eis veel van de ‘werknemer’ in mij. Ik eis een altijd-aan-stand ook als ik net heb afgesproken dat het echt niet altijd nodig is. Mijn eigen gedrag heeft ook invloed op wat ik van anderen verwacht. Zoals gisteravond. Ik stuur iemand foto’s voor een opdracht. De mevrouw reageert met ’top, ik kijk er morgenochtend naar’. Ik denk ‘MORGENOCHTEND’ en ben echt even heel verbaasd. Wat is er aan de hand met ‘NU’? Ik realiseer me dat de dame in kwestie dit veel beter doet dan ik het doe. De noodzaak van een opdracht aan mij voelt altijd groot en van essentieel belang maar dat is natuurlijk een volkomen idiote gedachte.

Zou ik een functioneringsgesprek met mezelf hebben dan kwam ´en de ‘baas’ én de ‘werknemer’ er niet best af.
Vriendin en ik kunnen en gaan nu niet op vakantie maar voor het eerst heb ik gedachten aan ‘hoe moet het als ik met vakantie ga’. Nou, de baas weet het wel.

Gelukkig is het allemaal nog aardig te behappen. Ik heb veel en leuk werk. Ik geniet van mijn opdrachten. Van de tijd die ik zelf kan indelen, hoe ik mijn eigen ritme kan bepalen. Ik houd gewoon van wat ik doe. Ik ben uren kwijt, ik ben de dagen kwijt maar voel me gelukkig met een gezonde dosis stress.
Maar niemand zou mij, in mijn eigen bedrijf, als baas mogen en willen hebben. Je wordt vloeibaar als machine-olie.

1 reactie

Neeltje 15 mei 2020 at 12:17

Tijd is niks, tijd is alles…….we vliegen, in jouw geval zwemmen, maar mee.

Reply

Laat een reactie achter

Deel dit met jouw vrienden