Ik heb nog nooit eerder gehad dat een stedentrip zoveel indrukken achterlaat. Zodat je, alweer een paar dagen thuis, steeds opnieuw weer beelden voor je ziet. Zo ook van de wijk waar in wij logeerden. Ik schreef al eerder, een beetje vergelijkbaar met onze stationsbuurt in Den Haag. Veel culturen en veel kleine winkeltjes, voornamelijk eten, van Chinees tot weet ik veel welke eetcultuur dan ook. Maar behalve eten zagen we ook ontzettend veel kap- en nagelsalons. En als je dan een blik naar binnen wierp lagen daar op hun reusachtig gemak de donkere Amerikanen om hun haar en nagels te laten doen. Niet alleen lagen zij op hun gemak ook het personeel zag er uit alsof er een familiemeeting gaande was. Beetje tutten en kletsen. En overal druk, dus het aantal winkels is nog rendabel ook.
In de gospelmis die we bijwoonden zagen we ook alle kapsels in maten en kleuren. Nagels in maten en kleuren. Een feestelijke happening waar iedereen er op en top uitzag. Behalve dan die toeristen die met rugzakken en afgekloven nagelriemen probeerden mee te zingen. Heel even had ik daar de wens om ook weer gelovig te worden. Hoe heerlijk moet het zijn om elke week in een warm bad terecht te komen, te zingen en te geloven dat er van je gehouden wordt.
En daarna je haar te laten doen.