Je kent dat wel. Dat je ergens heel erg naar uitkijkt. Dat had ik afgelopen weekend. Twee optredens van ons koor, heel veel werk, veel spanning en lol en dan is het moment daar. Vorige week dacht ik echt: dinsdag ga ik weer aan het werk en dan is het allemaal achter de rug.
Nu is het dinsdag en achter de rug. En het is goed. Alles gaat weer verder. Zo gaat het ook na een langgeplande reis die ook ineens voorbij is. Fijne dingen die voorbij gaan. Is toch minder erg dan droevige dingen die voorbij gaan.
Ik weet dat na het overlijden van mijn moeder bijvoorbeeld, ik niet snapte dat andere mensen gewoon naar het werk gingen. Hallo, mijn moeder is wel dood, ja.
Zo gaat het in het leven. Na een vliegtuigramp, een oorlog die duizenden slachtoffers maakt, een kindje dat overlijdt. Alles gaat weer door. C’est la vie.
Laten we het leven leven en vieren.