Het radioprogramma waar ik wekelijks graag naar luister. Een zoektocht naar verloren vrienden, familie. Ik ben zelf al jaren op zoek naar een vriendin waar ik zo’n 29 jaar geleden, lang heh, samen in een huis heb gewoond. Maar meer dan dat. We zongen, we waren een team, echte vriendinnen. Tot zij een vriendinnetje kreeg, een relatie, en daarna is er van alles gebeurd en zijn we ons eigen weg gegaan. Grappig, als iets heel lang geleden is, dan vergeet je het waarom. Ik weet dat vriendschappen gaan en komen, heb daar ook vrede mee. Maar deze vriendschap was mij zo dierbaar, zij is mij zo dierbaar. Ik wil weten hoe het met haar is, wat ze doet, hoe haar leven is verlopen. In het aller, allerergste geval heb ik haar iets vreselijks aangedaan, iets wat ik ver weggestopt heb en wil zij mij NOOIT meer zien. Dat risico neem ik. Dus binnenkort kom ik in de studio met mijn zoektocht naar Helene. Lêne, noemde ik haar. De redactrice wilde dat ik wat foto’s uit die tijd opstuurde. Ik heb foto’s gevonden en kan een glimlach niet onderdrukken. Was ik dat? Was zij dat?
Maar ja, dertig jaar geleden. Als je zoiets kan zeggen, dan ben je eigenlijk al heel oud. Dan heb je al heel wat in je bagagekoffertje meegenomen. Soms moet je een koffer leeghalen en opnieuw gaan pakken. Een goed idee, zo aan het begin nog van een heel nieuw jaar.
3 reacties
Hai An,
Wat gaaf!!!
Ik luister ook geregeld naar het programma. Met name wanneer ik op zondagochtend in de auto zit. Altijd erg ontroerend en soms heel leuk.
Soms kan het ook een beetje tegenvallen. De herinnering van de andere partij kan soms zo anders zijn, 🙂
Maar goed, daar hou jij op voorhand rekening mee en dat is goed.
Ik weet niet of ik de bewuste dag in de auto zit, maar ik hoor zeker van jou graag het vervolg op deze spannende aflevering.
Liefs je nichtje,
Peetje
Succes met de zoektocht! Spannend!!!
leuke foto Anja, ken ik de vrouwen naast Lène ook?