Adem van de geest

Vrijdag trad Vrouw & Co op in de bibliotheek in Leidschenveen ter afsluiting van de boekenweek met het thema De moeder De vrouw. Veel publiek, er werd gelachen, er werd (soms) gehuild.

De meeste liedjes zijn door mij geschreven en ik heb al eerder gezegd dat het natuurlijk een cadeau is dat er dit mooie koor mijn liedjes zingt. Deze avond las ik zelf mijn geschreven ‘vers’ voor over een toegangspasje. Er werd gelachen en na afloop complimenteert men mij met de tekst. Ook de koorleden knikken enthousiast over het nummer en ik sta er wat afwezig bij. Want ik weet dat het van mij is (toch?), dat ik het geschreven heb toen ik in de flow zat maar het voelt niet van mij. Wat is dat toch?

Ik heb het er met M. over. Dat als ik de tekst lees ik nergens het idee heb dat het mijn eigen tekst is, het voelt alsof het van een ander is en ik beleef daar plezier aan. Hetzelfde geldt voor de liedjes. Ik kan ontroerd raken door sommige nummers en me verbazen dat deze woorden ooit uit mijn pen zijn gekomen.

‘Valse bescheidenheid’

Het heeft niets te maken met bescheidenheid, al dan niet ‘vals’. Ik heb een vage herinnering aan de ‘flow’ maar niet aan de woorden. Ik zou het ook geen tweede keer op dezelfde manier kunnen doen. Dan wordt het gewoon een ander lied met een andere laag. Zo was ik deze week plotseling en ongewild een ‘blog’ kwijt door technisch haperen van dat computerding. Opnieuw schrijven is geen optie want ik heb het dan niet meer. De flow is weggevloeid. Maar heel soms bezoekt de flow mij voor de tweede keer. Met dezelfde woorden, hetzelfde gevoel, alsof de tekst of het lied er al is, er altijd al geweest is. Ik mocht het gewoon uit de lucht plukken.

En natuurlijk ben ik blij met alle complimenten en lieve woorden maar het voelt soms onterecht. Omdat het geen moeite heeft gekost. Ik er niet voor gewerkt heb, niet gezwoegd. Ik heb ontvangen.

Adem van de geest

Die heb ik niet zelf bedacht. ‘Adem van de geest’, uit Inspiratie. Maar dat is het wel, het is adem van de geest. Als ik al een talent bezit dan is het niet speciaal ‘schrijftalent’ maar talent om te ontvangen en het dan heel snel op te schrijven voordat het weer vervlogen is. En wie ook de gever is, ik ben er dankbaar voor. Omdat het mijn leven zin geeft.