Als Rutte het zegt, mag ik het ook zeggen. De PSV supporters die op een marktplein bedelaars, vrouwen, kunstjes laten doen voor geld. Voor een muntje. Die een briefje van vijf in de fik steken. ‘Pak het dan als je kan’. Wat mensonterend. En die vrouwen, ze lachten, ze deden mee, ze gingen op hun handen staan, ze hadden misschien wel je voeten gekust voor een euro of twee. En misschien voelden zij het niet als vernedering maar dat maakt het alleen nog treuriger.
Hoe bestaat het dat een groep zich zo laat opnaaien? Dat iedereen het normaal vindt om te lachen om deze minachting voor andere mensen en minachting voor geld. Geld dat wij, Nederlanders, blijkbaar genoeg hebben anders zou je er anders mee om gaan. De toeschouwers vonden het wel aanstekelijk, zo’n geïmproviseerde show die werd afgedraaid terwijl ze aan hun pilsje lurkten.
Wat ik beangstigend vind is dat het normaal gevonden werd. Dat mensen achteraf zeggen: ‘ik weet niet wat mij bezielde, iedereen deed het’.
Zo makkelijk ga je dus onder die ondergrens door. Wat nu als iemand had opgestaan, een vrouw, een man. Die ze toegeschreeuwd had: ‘Wat zijn jullie in hemelsnaam aan het doen, wie denken jullie dat je bent, God de Almachtige? Wat maakt jou zo bijzonder om je zo te gedragen? Wie heeft je dat geleerd? Wat maakt jou zo olie-dom en achterlijk?’
Had er dan iemand geluisterd? Was er iemand tot bezinning gekomen? En nu waren het PSV supporters, maar het is niet PSV of Ajax of Feijenoord. Het zijn mensen die van gekkigheid niet meer weten hoe ze zich moeten gedragen.
Wist je trouwens dat een gladiool, de bloem voor beginners wordt genoemd. Hoe dom moet je dan gevonden worden als je daar nog een voorvoegsel voor zet? En trouwens, PSV verloor de wedstrijd. Een mooie wedstrijd, daar niet van. Maar soms moet je gewoon afdruipen, met je hoofd tussen je schouders. Je kan je niet als winnaar gedragen als je verloren hebt, nog voordat de wedstrijd begon.