Zojuist weer bezoek gehad van de jongen van de Centrale Verwarming Installatie Groep. Aardige jongen. Hij komt hier nu al zo’n vier jaar en zelfs onze hond is direct weg van hem.
Zijn uitstraling is goed. Een hond voelt dat. Een vrouw ook.
Toch verbaas ik me elke keer weer over deze man. Hoe kan iemand zo door zichzelf te zijn, vertrouwen inboezemen? Mij kan je in de maling nemen met een vlotte babbel en charmante lach maar mijn hond neem je niet in de maling. Dus het zit wel goed. En hoewel hij de vierde is die langs komt omdat een storing maar blijft terugkomen, is dat dus helemaal niet erg. We kletsen op de overloop, we kletsen op twee hoog, we kletsen als hij op de bank zijn papieren invult en kletsen bij de deur.
Bijna vrienden, hij en ik.
Maar ja, het kost wel geld. 🙂
1 reactie
Het komt me bekend voor. Misschien is die jongen een beetje autistisch. Autisten begrijpen dierentaal en andersom. Meer sociaal-vaardige mensen spelen altijd een rol, lijkt het wel. Ik vind dat nooit prettig, maar het schijnt zo te horen.