Ami, onze Shiba Inu, is figuurlijk onderweg. Maandag gaan we een heel eind rijden om de pup te halen. De pup die we graag wilden. Want eerder hadden we bijna andere hondjes in onze armen gesloten. Gelukkig kwamen we uiteindelijk nog op tijd bij zinnen. Alle puppy’s zijn leuk, dat weet je maar het moet helemaal goed voelen.
Wat een kapsones eigenlijk heh. Een hondje uitkiezen… Waar kies en selecteer je op? Kleur, karakter, grootte… alles wat nog kan en zal veranderen.
Eigenlijk verdient een pup ook te weten waar hij of zij terecht komt. Dus ik dacht, kom, laat ik Ami alvast kennis laten maken met ons.
Eigenlijk Ami, kan je het best rekenen op Vriendin. Zij wil je heel graag, ik ook maar maar zij, denk ik, nog ‘grager’. Op haar kan je rekenen. Ze houdt van wandelen, veel en vaak. Ze kijkt er zelfs naar uit. Ze is ook al gewend om honden op te voeden. Sterker nog, vorige week ging ze zonder pup naar de eerste bijeenkomst voor zo’n trainingsavond voor puppy’s. Was zij de enige zonder pup. Dan moet je sterk in je schoenen staan. Nou, dat staat ze ook. Ik heb ook wel mijn kwaliteiten hoor maar daar heb jij niet zoveel aan. Ik zal moeten leren om bijvoorbeeld naar buiten gaan, fijn te vinden. Als het koud is of regent. Of heel warm. Of als ik net lekker met iets bezig ben voor mezelf. Dat gaat wel lukken hoor maar bij mij gaat dat niet natuurlijk. Vriendin heeft dat wel van zelf. Ze is ook rustig, geduldig, niet veeleisend.
Maar als je ooit wil praten?
Dan ben ik jouw vrouw.
1 reactie
Veel geluk met Ami !!!