Gisteren schreef ik over een prachtig stukje Den Haag.
Vandaag een andere kijk op deze stad van dichter Remco Campert.
Den Haag Overal bevuilde daken groen koper van kerken brakke lucht uitgebeten huizen afgegraasd grasland verwaarloosde zee. O en de trieste trage gele trams en het kippevel van de verwaaide straten. Heel Den Haag was één Panorama Mesdag elke dag een verregende koninginnedag. Mijn grootvader ongeschoren dwaalde als Strindberg door het huis gevangen in zijn eigen kamerjas. En zo speelziek en verlegen als ik was met mijn kleine rubberdolk beheerste dolleman pleegde ik sluipmoord op een schemerlamp of op zolder het oude lila kussen. Remco Campert Uit: Dichter