Raar dat je al na één dag een tas met herinneringen kunt hebben. Dat kun je dus doen in één dag Griekenland. Kijken en onthouden.
Op dit prachtige terras van taverne dicht bij ons huisje lopen de Griekse obers rond met een glimlach om de lippen waar ieders vrouwenhart van smelt. Ze zijn goeoeoed. De taverne wordt gerund door twee knappe broers die je met alle overdreven griekse charme begroeten.
‘Whats you’re name?’
‘My name is Constantino, at you’re service’.
Na heel veel jaren Griekenland weten wij inmiddels dat de charme niet meer is dan een goed geoefende verkooptactiek, maar het werkt. Als we zien hoe de oudere dames op het terras met blosjes op de wangen de taverne verlaten kun je er zeker van zijn, dat zij terugkomen. En al die aandacht voor de vrouwen is ook heel goed voor de echtgenoten. Zij voelen zich plots alsof ze de mooiste vrouw van het eiland aan hun arm hebben.
Als we terugkomen bij ons appartementencomplexje zijn daar de Engelse oudere vader en zijn achtjarige dochtertje. Samen op vakantie. Wat een genot om die twee te volgen. Ze zwemmen samen, spelen, liggen daarna in de zon en lezen wat. Hij in het grote-mensen-boek en zij in een boek dat zij kan snappen. In volkomen harmonie schommelen ze op de schommelbank en converseren de hele dag door. Lieve en volwassen gesprekjes. Vooral het meisje raakt mij. Zo wijs en lief en beleefd. Even later horen we hun bellen met moeder die elders blijkt te zijn. Een gesprek waaruit niets wijst op problemen thuis. Wat is dit? Quality time tussen vader en dochter? Hoe bijzonder is dat?
Prettig dat ik voor het eerst sinds lange tijd ook geen nare bijgedachten heb bij het zien van een vader en dochter in een intieme setting. Zo kan het ook, zo moet het ook. Vaders en dochters.
Onderweg naar het vliegveld zeggen we tegen elkaar dat het eiland prachtig is. We schieten in de lach want meer dan de weg van en naar het vliegveld hebben we nog niet gezien. Kun je nagaan.