Gisteravond tijdens Holland got Talent trad Amira weer op. Was er na de eerste keer nog kritiek want het zou vooral toneelspel zijn, niet echt, ik word geraakt door het meisje. Ze verandert van een veel te bijdehand kind in een bijna volwassen vrouw. Met ogen dicht raakt en zingt ze tonen waar ik alleen maar over kan dromen. Dit meisje is zo bijzonder dat het me bijna bang maakt.

Zoals ze bijna uit trance komt aan het eind van het lied om daarna gelijk als het enthousiaste kind verrukt te zijn over al die aandacht. Zo bijzonder die overgang tussen twee persoonlijkheden, lijkt het wel. Haar broertje staat er later trots bij en zwaait net zo hard. Gelijk heeft hij.