Dodenherdenking
zes mensen in het zwart
hakken galmen in een zware stilte
dragen zij de dood naar voren
stap voor stap terug in het licht
een oorlogsgezicht doemt op
zes mensen in het zwart
en om hen heen zij die er niet of
nooit bij kunnen zijn
portretten van rimpelige pijn
en ogen die spreken
zes mensen in het zwart
de koning wordt een koning
spreekt woorden van zichzelf
de kalme wind blaast
vrijheid op de Dam
6 reacties
Kippevel en ontroering. Wat moet het heerlijk zijn om de gave te hebben om je indrukken, observaties en gevoelens in zulke rake en eenvoudige zinnen onder woorden te brengen.
Dank je wel!
Indrukwekkend als de herdenking zelf!
Dank je wel
In alle eenvoud indrukwekkend.
Dank je wel Marja, fijn om te lezen/ontvangen