18 januari werd mijn moeder geboren. 19 januari is mijn moeder dood gegaan. Op zich een mooi gegeven. Sterven net na je geboortedag. Nu vijf jaar geleden. Vandaag was ze 79 geworden.
Ik noem deze dagen voortaan ‘moederherinneringendagen’. Terwijl ik dit tik zit ik (nog) ongewassen en in joggingsbroek achter de PC. Mijn moeder heeft nog nooit in haar leven een joggingsbroek gedragen. Mijn moeder droeg de laatste jaren van haar leven wel eens een lange broek, zo’n echte moederbroek. Daar maakte ze met een blousje, een sjaaltje, een ketting en zo nog iets heel aardigs van. Dat heeft mijn moeder altijd gedaan, beetje lippenstif, oorbellen in, kam door de haren. Mijn moeder zag er altijd uit om door een ringetje te halen.
Mijn moeder was een thuisblijfmoeder met kopje thee en al. Net voordat mijn vader thuis kwam na het werk, ging zij naar de keuken. Daar lag op een kleedje onder het dienblad haar kam. Ze kamde haar haren, stifte haar lippen een beetje. Voor hem. Voor mijn vader. Hoe lief is dat. Zo wachtte zij hem op, schonk zijn borreltje in en zo keuvelden zij samen de dag door. Ze noemden elkaar tot het einde ‘schatje’. En nog gemeend ook.
Fijn dat met het verstrijken van de jaren er hoofdzakelijk mooie herinneringen over blijven.
1 reactie
koester ze die mooie herinneringen….