Er lopen mensen door de stad met een pasje
aan hun broekzak vast of aan hun jasje
om de nek soms zelfs met een koordje er door heen
al die mensen met een pasje alleen ik, heb er geen

Ik zie ze flaneren, trots als een pauw
het pasje gepind aan revers of een mouw
ontspannend pauzerend, lopend in stijl
met pasjes aan jasjes, zij hebben ze wel

het pasje zegt ‘kijk dan, ik hoor erbij,
ik mag hiermee naar binnen, en ach, arme jij.
wat het betekende, merkte je pas
toen jij al even zonder was

jij hoort bij de ‘overigen’ geen deuren gaan open
je kan alleen om gebouwen heen lopen
geen pasje, geen toegang, geen identiteit
geen status, geen koffie, je raakte het kwijt

totdat je beseft, geen pasje geen zorgen
je hoeft niet vandaag, het kan ook wel morgen
je nek is bevrijd van het koord er om heen
en pasjes… ach joh, ik maak er zelf wel een